مقایسه اثربخشی متیل فنیدیت ایرانی بــا خــارجی در کـودکـان مبتلا به

چکیده: مقدمه و هدف: متیل فنیدیت از داروهای اصلی در درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی می باشد. بنا بر نظرسنجی بالینی فرم خارجی این دارو تحت عنوان ریتالین نسبت به فرم داخلی تحت عنوان استیمدیت اثربخشی بیشتری دارد. هدف از این تحقیق مقایسه اثربخشی متیل فنیدیت ایرانی با خارجی در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سویه کور 200 کودک مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی مراجعه کننده به کلینیک های روانپزشکی شهر اصفهان بر اساس معیارهای چهـــارمین ویرایش کتابچه تشخیصــی و آمـــــاری اختلالات روانـــی در سال 1386 مورد مطالعه قرار گرفتند. به 100 نفر از آنها ریتالین و 100 نفر دیگر استیمیدیت تجویز شد و پس از 4 هفته میزان تغییر شدت علایم بیماری با استفاده از پرسشنامه کانرز والدین مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری تی زوجی و مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین کاهش نمره کانرز گروه ریتالین بعد از چهار هفته درمان 5/13± 63/19 و در گروه استیمیدیت2/7±29/3 به دست آمد. داروی ریتالین در83 نفر(3/83 درصد) بیماران مؤثر بود، در حالی که استیمیدیت تنها در 37 نفر(5/37 درصد) بیماران مؤثر بود. نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که فرم خارجی داروی متیل فنیدیت (ریتالین) مؤثرتر از فرم داخلی آن (استیمیدیت) می باشد. واژه های کلیدی: متیل فنیدیت، اختلال نقص توجه و بیش فعالی، اثربخشی